Groźne choroby neurodegeneracyjne po szczepionkach i chorobie COVID-19

 

ZABÓJCZE BIAŁKO SZCZYTOWE

Przegląd chorób i zaburzeń neurodegeneracyjnych po podaniu preparatu mRNA lub po przebytej chorobie COVID-19

Marek Skowroński

 Ponieważ wszystkie szczepionki przeciwko COVID-19, jakie są dostępne na rynku zawierają białko kolca lub sekwencję jego kwasu nukleinowego, może to oznaczać możliwą katastrofalną epidemię choroby prionowej w przyszłości.

 W poniedziałek 3 stycznia br. odbyło się cotygodniowe spotkanie Zgromadzenia Ogólnego członków Światowej Rady Zdrowia skupiającej lekarzy i naukowców z całego świata. W spotkaniu tym brało udział kilkadziesiąt osób, w tym Robert Kennedy junior i dr Tess Lowrie z Wielkiej Brytanii (która współprzewodniczy Radzie) oraz dr Stephanie Seneff, która wygłosiła wykład pod tytułem: Szczepionki przeciw Covid-19 a choroba neurodegeneracyjna.

    Doktor Stephanie Seneff jest starszym naukowcem w Laboratorium Informatyki i Sztucznej Inteligencji MIT w Cambridge, Massachusetts, USA. Posiada tytuł licencjata z MIT w dziedzinie biologii oraz tytuły magistra, EE i doktorat z MIT w dziedzinie elektrotechniki i informatyki. Jej ostatnie zainteresowania skupiały się na roli toksycznych chemikaliów i niedoborów mikroelementów w zdrowiu i chorobie, ze szczególnym uwzględnieniem wszechobecnego herbicydu, glifosatu, oraz siarki mineralnej. Od 2008 roku napisała i wydała ponad trzy tuziny recenzowanych artykułów w czasopismach naukowych. Jest autorką książki o glifosacie zatytułowanej „Toksyczne dziedzictwo, jak glifosat chwastobójca niszczy nasze zdrowie i środowisko”, która została wydana przez wydawcę Chelsea Green w 2021 roku.

 Niniejszy artykuł został napisany miedzy innymi na podstawie wykładu dr Stephenie Seneff. Publikacja przedstawia korelację zachodzącą między przyjmowaniem tzw. szczepionek przeciwko COVID-19, a występowaniem chorób neurodegenaryjnych będących następstwem niepożądanych odczynów poszczepiennych.

 

Cel publikacji

W piśmie „The International Journal of Vaccine Theory, Practice, and Research” dr Stephanie Seneff oraz  dr Greg Nigh opublikowali wspólnie napisany artykuł: Gorsze niż choroba? W tytule znak zapytania nie znalazł się przypadkowo, bowiem jest to przegląd niektórych możliwych niezamierzonych konsekwencji szczepionek mRNA przeciwko COVID-19.

    Do niedawna dr Stephanie Seneff uważała, że to glifosat był najgorszą substancją chemiczną, z jaką kiedykolwiek spotkała się w swoim życiu, a tymczasem pojawiły się szczepionki mRNA. Doktor Seneff uważa, że są one niezwykle niebezpieczne, bowiem technologia ta jest całkiem nowa i nieprzetestowana oraz ma wiele niewiadomych. Z tych właśnie powodów w ww. artykule wraz z doktorem Nigrem, dokonali analizy pod kątem wystąpienia spodziewanych częściowo konsekwencji przyjmowania szczepionek mRNA przeciwko COVID-19.

    W publikacji, która zajęła ponad 40 stron czasopisma omówiono wybrane zagadnienia i przykłady, jak: wieloukładowa choroba zapalna, choroba autoimmunologiczna, prawdopodobne reakcje anafilaktyczne spowodowane glikolem polietylenowym, wzmocnienie zależne od przeciwciał. Pojawienie się tych chorób u osób, które przyjęły preparat oznacza, że ​​z biegiem czasu szczepionki te mogą faktycznie odbić się na zdrowiu, pogłębić stany chorobowe czy wreszcie aktywować utajone infekcje wirusowe w przebiegu porażenia Bella i półpaśca. Są to choroby wywoływane przez wirusy, które zwykle pozostają w bezruchu, zaś jak się okazuje, aktywizują się po zaszczepieniu.

    Ponadto szczepionki mRNA wywołują neurodegenerację i chorobę pionową wraz z nowymi jej wariantami. Napędzają również powstawanie nowych wariantów i potencjałów integracji genu białka szczytowego (Spike) z ludzkim DNA, które będzie następnie przekazywane przyszłym pokoleniom.

 

Co to są szczepionki mRNA i jaki jest mechanizm ich działania?

Szczepionki, o których mowa zawierają informacyjne RNA, znajdujące się w postaci kodu genetycznego wewnątrz białka kolczastego (Spike). Kod ten jest pegylowany z glikolem polietylenowym stanowiącym składnik preparatu. Pegylacja jest to proces zarówno kowalencyjnego, jak i niekowalencyjnego przyłączania lub łączenia łańcuchów polimerowych glikolu polietylenowego (PEG, w farmacji zwanej makrogolem) z cząsteczkami i makrostrukturami, takimi jak lek, białko terapeutyczne lub pęcherzyk, który jest następnie opisany jako PEGylowany.

 Urydyna jest jedynym z pięciu nukleozydów, z których składa się  kwas nukleinowy. Występuje w RNA, jednak nie jest obecna w DNA. Pełni wiele ważnych funkcji w organizmie, pozwalając tym samym na prawidłowy przebieg zachodzących w nim przemian metabolicznych. Jest syntetyzowana w wątrobie jako monofosforan urydyny (UMP), a następnie w tej postaci uwalniany do krwioobiegu. Może również występować jako trifosforan urydyny lub urydyno-5-monofosforan. Jest obcna w wielu roślinach jak oraz w mleku matki. Bierze udział w szklaku glikolizy, w którym zachodzi zamiana glukozy w pirogronian. Urydyna jest uważana za bardzo istotną w prawidłowym funkcjonowaniu ośrodkowego i układu nerwowego, wpływając między innymi na rozwój synaps.

 Jednym ze składników kodu mRNA jest urydyna. Wszystkie urydyny zawarte w całej sekwencji RNA szczepionek zostały zastąpione 1-metylo pseudourydyny. Każda pojedyncza urydyna jest zastępowana, co jest niezwykłe, gdyż takie wiązanie nigdy nie występuje w naturze. Urydyna jest wbudowana w cząsteczkę lipidową, która wygląda jak ludzka cząsteczka LDL, co oznacza, że ​​komórki człowieka mogą go przyswoić naturalnymi metodami właściwymi dla przyswajania LDL.

    Cząsteczka urydyny to syntetyczna ciecz kationowa. Bardzo nietypowy, nieprzetestowany kationowy lipid dodany do szczepionki jako adiuwant w celu oszukania komórek odpornościowych. Wykazano, że jest ona bardzo toksyczna dla komórek. Następnie RNA jest humanizowane (na ryc. 1) to pięciokrotny kapsel mający trzy pierwsze wartości UTR, pięciokrotne UTR oraz poli ATL. Wszystkie te składniki są ludzkie. Dzięki temu mRNA wygląda jak ludzkie RNA, co czyni go na wejściu do organizmu poprzez jego wstrzyknięcie niewidocznym. Komórki biorcy preparatu zostają oszukane i nie są świadome, że zamiast chronić organizm, wytwarzają białko wirusowe. Jest to ukryty system przeniknięcia do komórek ludzkich i zmuszenia ich do masowej produkcji białka kolczastego.

 

Szczepionki mRNA zawierają kod genetyczny do wytwarzania białka kolczastego. RNA zawarte w szczepionkach przeciwko COVID-19 jest starannie zaprojektowany, aby był odporny na rozpad (PEGylowany). Wszystkie urydyny zostały zastąpione 1-metylopseudurydyną (m1Ψ). mRNA jest wbudowywane w cząsteczkę lipidową, która symuluje cząsteczkę ludzkiego LDL. Dodawany jest syntetyczny lipid kationowy (naładowany dodatnio) działający jako adiuwant, który bardzo toksyczny dla komórek. „Humanizowane” mRNA to ukryty system wejścia do masowej produkcji białka kolczastego w komórkach biorcy.

S..Seneff and G.Nigh. IJVTPR May 2021; 2(1): 38-79.

 

Naturalna infekcja wirusem SARS-CoV-2 zaczyna się w nosie i płucach, jednak przy zdrowym, wrodzonym układzie odpornościowym, najważniejszą rzeczą, jakiej potrzebujesz do walki z tym wirusem jest właśnie zdrowy wrodzony układ odpornościowy, przez co zazwyczaj wirus ten nie dostanie się nawet do ogólnego krążenia.

    Wraz z nanocząsteczkami białka kolczastego do ludzkiego organizmu, do mięśnia naramiennego jest wstrzykiwane nanocząsteczkowe informacyjne RNA, omijające nie tylko bariery śluzówkowe, ale także naczyniowe.

    Poważnym problemem dotyczącym ominięcia bariery śluzówkowej i naczyniowej (bariery krwi) jest po pierwsze wiedza anatomiczna, umiejętność i doświadczenie wstrzykującego preparat, i związana z tym chociażby otyłość pacjenta (w szczególności kobiet). W takim przypadku trafienie w mięsień naramienny jest niezwykle trudne i wymaga naprawdę precyzji.

    Po wstrzyknięciu preparatu komórki odpornościowe wchodzą w ramię, przyjmując informację zawartą w mRNA preparatu i zaczynają wytwarzać białko kolczaste, nie mogąc się powstrzymać od robienia tego, co zostało zaprojektowane tak, że nie można tego procesu kontrolować, a tym bardziej go zahamować i „wyłączyć”. Następnie produkowane białko Spike gromadzi się ostatecznie w śledzionie, która produkuje je przez cały czas, przenosząc do układu limfatycznego wewnątrz egzosomów (komórek) śledziony. Nowe, a w zasadzie zmodyfikowane w ten sposób komórki odpornościowe w śledzionie uwalniają duże ilości białka kolczastego do całego organizmu.

    Egzosomy są to sferyczne nanopęcherzyki błonowe uwalniane niemal przez wszystkie typy komórek. Jako struktury cieczy zawierającej bogaty panel bioaktywnych cząsteczek pośredniczą w wymianie informacji oraz transporcie składników między komórkami, inicjując lub modulując określone procesy, zarówno fizjologiczne, jak i patologiczne. Egzosomy posiadają ogromny potencjał do wykorzystania ich w diagnostyce, zapobieganiu oraz leczeniu wielu chorób, w tym nowotworów. Uwalniane pod wpływem stresu oksydacyjnego, egzosomy pacjentów, którzy przyjęli preparat zawierają białko kolca widoczne na ich powierzchni prowadząc najprawdopodobniej w ten sposób do ogromnej odpowiedzi immunologicznej biorcy ze strony jego przeciwciał reakcyjnych. Pod tym względem można przyjąć, że szczepionki przeciwko COVID-19 bardzo skutecznie osiągnęły cel.  Jest to jednak rodzaj odpowiedzi, który otrzymalibyśmy tylko w przypadku ciężkiej choroby zakaźnej, ponieważ ludzie, którzy wyzdrowieli z choroby bez wielu objawów, produkują tylko bardzo małą liczbę przeciwciał, natomiast w przypadku tego preparatu egzosomy są rozproszone po całym ciele, przemieszczając się, szczególnie wzdłuż włókien nerwowych do mózgu i dostarczając prionowe białko kolczaste do neuronów, a następnie powodując reakcję zapalną w mózgu i wywołując uszkodzenia neurologiczne OUN. Działanie takie wskazuje na przełamanie przez egzosomy i białko Spike bariery krew-mózg.

 

Zaburzenia neurologiczne po przebytej chorobie COVID-19

Jakiś czas temu ukazał się artykuł: „Czy COVID-19 to idealna burza dla choroby Parkinsona?”, w którym autorzy zwrócili uwagę na utratę węchu, która jest bardzo częstym objawem, bardzo interesującym i nietypowym powszechnym objawem COVID-19. Oznacza to, że ​​wirus SARS-CoV-2 jest zdolny do wnikania przez nos, a następnie do przedostawania się wzdłuż nerwu węchowego uzyskując w ten sposób dostęp do jąder pnia mózgu. Może się również przedostawać nerwem błędnym (Nerwus vagus), należącym do autonomicznego układu nerwowego (AUN), łączącym jelita i wiele narządów z mózgiem. W tym przypadku wirus także dociera do mózgu i może się aktywizować poprzez regulowanie białka zwanego alfa-synukleiną. Jest to białko, które nieprawidłowo fałduje się w związku z chorobą Parkinsona. Jest to dobrze znany mechanizm. Gdy jest jej za dużo, zwija się w niewłaściwy sposób i staje się toksyczna. Rezyduje w istocie czarnej śródmózgowia, która jest centrum objawów choroby Parkinsona, a dokładnie w neuronach dopaminogennych, które wytwarzają dopaminę w istocie czarnej i posiadają dużą liczbę receptorów HT, co pozwala mu się dostać – najprawdopodobniej przez osłonę mielinową. Pytanie, czy przy okazji transmisji białka do mózgu drogą nerwów osłona ta nie ulega uszkodzeniu, doprowadzając do gwałtownych powikłań. Jest to o tyle trudne, że wymaga dokładnych badań anatomopatologicznych.

 

     Wspomniany powyżej artykuł zawiera niezależne opisy trzech przypadków rozwoju choroby Parkinsona po chorobie COVID-19. Uważam, że to samo może się bardzo szybko dziać w odniesieniu do szczepionki mRNA, ponieważ choroba Parkinsona została dobrze zbadana i wykazano, że powstaje ona z białek prionowych w jelitach, które są wytwarzane przez patogeny tam rezydujące. Samo białko kolczaste jest białkiem podobnym do prionów.  Komórki odpornościowe w przewodzie pokarmowym, w śledzionie zwiększają poziom alfa-synukleiny i uwalniają ją upakowaną w egzosomach, wraz z obcymi, nieprawidłowo sfałdowanymi białkami, które następnie przenikają do mózgu, wzdłuż nerwu błędnego do jąder pnia mózgu, a potem do istoty czarnej, uszkadzając ją. Taki właśnie jest mechanizm powstawania choroby Parkinsona, przy czym zanim pojawią się objawy proces ten może trwać dziesięciolecia.

Przedostawanie się białka Spike z wirusa SARS-CoV-2 do ludzkiego mózgu za pośrednictwem egzosomów naładowanych miRNA

Komórki transfekowane kolcami SARS-CoV-2 uwalniają znaczną ilość egzosomów obciążonych mikroRNA, takimi jak miR-148a i miR-590

MikroRNA ulegają internalizacji przez ludzki mikroglej w mózgu i wywołują silną odpowiedź zapalną

Wyniki badań ujawniają ścieżkę świadomego uszkodzenia OUN (ośrodkowego układu nerwowego), w którym pośredniczy wirus SARS-CoV-2, poprzez hiperaktywację ludzkiego mikrogleju

 

Omawiany artykuł jest on dość niezwykły, ponieważ jego autorzy dokonali tzw. transfekcji komórki kodem DNA, tak aby wytworzyć białko szczytowe. Jest to zatem model odpowiadający temu, co dzieje się w organizmie biorcy, który przyjął szczepionkę mRNA.

W swoich badaniach autorzy wykazali również, że komórki po kontakcie z preparatem produkowały białko kolca, a następnie uwalniały egzosomy. Zweryfikowali więc, że komórki wystawione na informację, której celem było wytworzenie białka kolczastego, będą wytwarzać egzosomy obciążone mikroRNA. MikroRNA są bardzo silnymi, kontrolującymi molekułami sygnalizacyjnymi, które powodują, że komórki odpornościowe indukują silną odpowiedź zapalną, a więc zostają zinternalizowane przez hiperaktywację tzw. mikroglejów, będących komórkami odpornościowymi mózgu. To właśnie wywołuje silną reakcję zapalną, która prowadzi do obrzęku i uszkodzenia OUN. Dzieje się tak na podstawie modyfikacji nukleozydowej polegającej na zamianie wszystkich urydyn w metylo-pseudourydyny, powodując tworzenie się ośrodków rozmnażania białka kolczastego w śledzionie, gdzie w odpowiedzi immunologicznej zachodzi wiele reakcji.

 

Szczepionki mRNA modyfikowane nukleozydami indukują silne odpowiedzi komórek B, komórek pomocniczych komórek T i centrum rozmnażania *)

„Zmodyfikowane nukleozydy” to wszystkie cząsteczki urydyny w mRNA zastąpione 1-metylopseudurydyną, co powoduje silną syntezę białka z kodu mRNA (chroniony RNA przed degradacją)

Rezultatem modyfikacji nukleozydów jest bardzo silna odpowiedź przeciwciał z powodu tworzenia i utrzymywania ośrodków germinolu w śledzionie

Wielokrotna ekspozycja na antygen (białko obce) poprzez immunizację powoduje zwiększoną podatność na ekspozycję na białko prionowe **)

Procesowi modyfikacji nukleozydów przypisuje się ekspansję ośrodków namnażania w śledzionie

*) Norbert Pardi et al. J. Exp. Med. 2018 Vol. 215 No. 6 1571-1588

**) Juliane Bremer et al., PLoS ONE 2009; 4(9): e7160.

 

Z kolei inne badania naukowe wykazały, że wielokrotna ekspozycja komórek na obce białko, na immunizację, skutkowała zwiększoną podatnością na ekspozycję przez białko prionowe. Innymi słowy wykazano, że przez podawanie szczepionek ich biorcy stali się bardziej wrażliwi na problemy z białkami prionowymi, które ulegają nieprawidłowemu fałdowaniu. I oczywiście tym, co powoduje ta szczepionka, to jednoczesne ekspansja ośrodków namnażania i dostarczanie w tym samym czasie do mózgu i innych narządów białka podobnego do prionów.

 W jednym z artykułów dr nauk medycznych J. Patrick Wieland zapytał, czy jest możliwe, by to samo białko Spike powodowało uszkodzenie tkanek, jak jest to w przypadku choroby COVID-19? Chodziło tu o miejsce rozszczepienia furyny, które jest unikalne dla białka wypustkowego, w tym dla wirusa SARS-CV-2 w porównaniu z wirusem SARS-CoV-1. To właśnie jest jednym z powodów, dla których istnieją poważne wątpliwości, czy na pewno mamy do czynienia z wirusem naturalnego pochodzenia.

    W opisanych przez siebie badaniach naukowych dr Wiegand informuje, iż białko kolca trafia do naczyń krwionośnych oraz małych naczyń krwionośnych w mózgu myszy, wskazując na to białko jako na silną neurotoksynę. Autor stwierdził, że jedna podjednostka wypustki białka Spike SARS-CoV-2 jest zdolna do endocytozy przez śródbłonek H2 dodatni. Są to komórki wyściełające naczynia krwionośne zarówno w ludzkim, jak i mysim mózgu. To może być podstawą powikłań neurologicznych, z komórkowym mikrozapaleniem mózgu Palky'ego włącznie. Dotyczy to przypadków długotrwałej choroby COVID-19, jednak można przypuszczać, że szczepionki przeciwko niej powodują również długotrwałe mikromózgowe zapalenie mózgu oraz obrzęk mózgu.

Problemy z białkiem kolcowym szczepionki

Miejsce rozszczepienia furyny w białku szczytowym umożliwia odcięcie podjednostki Sl i uwolnienie jej do krążenia

Podjednostka Sl jest zlokalizowana w śródbłonku mikronaczyń w mózgu myszy i jest silną neurotoksynę

Sama podjednostka białka Spike Sl SARS-CoV-2 jest zdolna do endocytozy przez śródbłonek dodatni ACE2, zarówno w mózgu człowieka, jak i myszy, z towarzyszącym małokomórkowym zapaleniem mózgu, które może być podstawą powikłań neurologicznych w COVID-19

 

Oddziaływania białek szczytowych SARS-COV-2 z białkami amyloidowymi lub genowymi, potencjalne wskazówki dotyczące neurodegeneracji - to kolejny bardzo interesujący artykuł, w którym ujawniono, że domena wiążąca receptor białka kolca wiąże się również z heparyną i białkami wiążącymi heparynę. Jest to ważne, ponieważ w innych badaniach wykazano, że wiązanie heparyny przyspiesza agregację białek amyloidowych.

 

Interakcje białek szczytowych SARS-CoV-2 z białkami amyloidogennymi: potencjalne wskazówki dotyczące neurodegeneracji

Domena wiążąca receptor białka wypustki wiąże się z heparyną i białkami wiążącymi heparynę

Wiązanie heparyny przyspiesza agregację białek amyloidowych (Amyloid-β, α-synukleina, tau, prion i TDP-43)

Może to prowadzić do neurodegeneracji w mózgu

D. Idrees and V. Kumar. Biochemical and Biophysical Research Communications 2021; 554: 94e98.

 

 Jak zatem widać, występują różne białka, jak amyloid beta, alfa-synukleina, które są związane z licznymi chorobami neurologicznymi. Jest też białko Tau związane z chorobą Parkinsona oraz białko, które jest prawdopodobnie odpowiedzialne za chorobę Creutzfeldta-Jacoba. Zatem wszystkie te choroby neurodegeneracyjne mogą być wywołane przez białko szczytowe, które przedostając się do mózgu ułatwia powstawanie nieprawidłowego fałdowania innych toksycznych białek. W omawianym artykule zamieszczono diagram, który pokazuje, jak obce białka proprionowe mogą skokowo przechodzić w białko prionowe. Działają one jak kryształy wywołując nieprawidłowe fałdowanie wszystkich tych podatnych białek ludzkich, takich jak alfa-synukleina amyloid beta, i tak dalej. Białka te zmieniają swój kształt z helisy alfa na arkusz beta będący formacją rozpuszczalną tworzącą oligomery, fibryle i wreszcie płytki charakterystyczne dla wyżej wymienionych chorób.

 

NIEPRAWIDŁOWO ZWINIĘTE BIAŁKA NATYWNE JAKO SKUTEK ICH ROZKŁADU PRIONOWEGO

Obce białka prionowe (np. kolce) działają jak kryształy, wywołując nieprawidłowe fałdowanie podatnych białek ludzkich (np. a-synukleina, amyloid-β itp.)

Białka zmieniają konfigurację z helisy na β-arkusz

Prowadzi to do powstawania oligomerów i włókienek -> choroba neurodegeneracyjna (choroba Parkinsona, Alzheimera

Dana Butnaru and Joab Chapman. Autoimmun Rev 2019; 18(3): 231-240.

  

To bardzo ciekawy artykuł i dość szokujący, bo pokazał przede wszystkim, że białko szczytowe (Spike) faktycznie trafia do jądra komórkowego, co jest naprawdę bardzo przerażające.

    Wiemy, że białko Spike przedostaje się do jądra komórkowego, a kiedy już się do niego dostanie, hamuje specyficzne białka BRCA1 i 53BP1.

BRCA1 to ludzki gen supresorowy (antyonkogen) znajdujący się na długim ramieniu 17 chromosomu w locus (obszarze genowym) 17q21. Jest to bardzo duży gen obejmujący 80 kpz (par zasadowych) DNA i zawierający 24 egzony (odcinki genu kodujące sekwencję aminokwasów w cząsteczce białka. Jego mRNA ma 7,8 kpz (par zasadowych). Białko BRCA1 składa się z 1863 aminokwasów i wraz z BRCA2 bierze udział w mechanizmie naprawy uszkodzonego DNA. Uszkadzając gen BRCA! I 53BP1 białko szczytowe upośledza lub hamuje całkowicie ich funkcje antyonkogenowe (supresorowe), w konsekwencji u biorcy szczepionki reakcję zapalną (autoimmunologiczną), z chorobami nowotworowymi i neurodegeneracyjnymi oraz zakrzepicami włącznie, ponieważ organizm gospodarza i jego poszczególne organy są traktowane przez jego własny układ odpornościowy jak ciała obce. W takiej sytuacji czymś naturalnym jest, że zadajesz sobie pytanie, czy ten problem nie jest związany z mutacją DNA powiązaną z wszelkiego rodzaju chorobami.

 

SARS-CoV-2 zaburza naprawę uszkodzeń DNA i hamuje rekombinację V(D)J in vitro

Mechanicznie stwierdziliśmy, że białko kolczaste lokalizuje się w jądrze i hamuje naprawę uszkodzeń DNA, utrudniając rekrutację kluczowych białek naprawczych DNA BRCA1 i 53BP1 do miejsca uszkodzenia

Hui Jiang and Ya-Fang Mei, Viruses 2021; 13: 2056.

 

Kiedy komórki zostały wyłączone z powodu mutacji w ich genach? W CA Yellowcard będącej bazą danych niepożądanych odczynów poszczepiennych w Wielkiej Brytanii sygnalizuje się związek między przyjęciem przez pacjentów szczepionki przeciwko COVID-19 a chorobą Parkinsona i chorobą prionową. Wszystko bowiem wskazuje na to, że białko szczytowe jest białkiem podobnym do białka pionowego.

Ponieważ wszystkie szczepionki przeciwko COVID-19, jakie są dostępne na rynku zawierają białko kolca lub sekwencję jego kwasu nukleinowego, może to oznaczać możliwą katastrofalną epidemię choroby prionowej w przyszłości.

 Poniższa tabela pokazuje dane statystyczne dotyczące niepożądanych odczynów poszczepiennych dotyczących chorób i zaburzeń neurodegeneracyjnych – odpowiednio:

1)         dla szczepionek przeciw COVID19 – bez podziału na ich rodzaje (wektorowa czy mRNA) za 2021 rok,

2)          dla pozostałych szczepionek za lata 1990 – 2021.

    Dane przedstawione w tabeli są na dzień 4 grudnia 2021 roku i pochodzą z VAERS (system zgłaszania niepożądanych zdarzeń związanych ze szczepionką w USA.

 

VAERS Zdarzenia Niepożądane, stan na dzień 4 grudnia 2021 roku*
schorzenie	po szczepionce COVID-19 w 2021 roku	po innych szczepionkach w latach 1990-2021	stosunek
upośledzenie pamięci	2 287	1 448	1,58
amnezja	1 891	1 374	1,38
choroba prionowa	27	4	6,75
zaburzenia ruchu	9 513	8 719	1,09
choroba Alzheimera	58	13	4,46
choroba Parkinsona	5 976	3 226	1,85
Zaburzenia przełykania (dysfagia)	5 976	3 226	1,85
ślepota zapachowa (anosomia)	4 266	122	34,97
*US Vaccine Adverse Event Reporting System: httD://wQnder.cdc.gQv/vaers.html

 

Dane dotyczące szczepionek przeciw COVID-19 dotyczą tylko jednego roku, to jest 2021, i nie są one z pełnych 12 miesięcy. Tymczasem w przypadku pozostałych szczepionek, w powyższej tabeli przedstawiono dane za 31 lat, a więc za lata 1990 – 2021. Jak widać, najwyższy wskaźnik niepożądanych odczynów poszczepiennych w przypadku preparatów przeciw COVID-19 dotyczy anosomii, a więc tzw. ślepoty zapachowej, czyli zaburzeń powonienia. Jest to ponad cztery tysiące zgłoszonych przypadków, co odpowiada trzydziestopięciokrotnemu stosunkowi między porównywanymi danymi dotyczącymi preparatów szczepionkowych.

    W przypadku choroby prionowej możemy stwierdzić, że wskazana tu liczba nie jest zbyt wielka, jednak należy pamiętać, że choroba ta jest w ogóle bardzo rzadko występującą. Największy odsetek zachorowań notowano wśród kanibali, zaś sama jednostka chorobowa jest znana jako choroba zwierzęca tzw. choroba wściekłych krów, nazwana również chorobą Creutzfeldta-Jacoba, i mało kto pamięta, że źródłem zakażenia były pasze bydła, do których dodawano mączkę kostną, co odpowiada również wspomnianemu wysokiemu wskaźnikowi chorych wśród kanibali.

    Trzecia jednostka chorobowa wskazana kolorem czerwonym, to choroba Alzheimera, gdzie widać wyraźny wzrost zachorowań w przeciągu niecałego roku na tę chorobę jako niepożądany odczyn poszczepienny po preparacie przeciw COVID-19. Ze względu na szczególny charakter tego schorzenia, w szczególności na stosunkowo długi okres jej rozwoju od zamanifestowania pierwszych widocznych objawów (2 do 4 lat) i dotyczy pacjentów głównie po 65 roku życia. Nieco inaczej jest jednak w przypadku choroby Parkinsona, która może się pojawić u pacjentów nawet po 40. roku życia, chociaż średnia wieku to około 55 – 58 lat i zapada na nią więcej osób, niż w przypadku choroby Alzheimera. Jednak tu czteroipółkrotność ryzyka zachorowań na chorobę Alzheimera w porównaniu z innymi preparatami szczepionkowymi jest istotną zmienną statystyczną, chociaż liczba zachorowań ogółem jest stosunkowo niewielka, w szczególności w porównaniu z chorobą Parkinsona, czy anosomią i dysfagią. Jednak zarówno w przypadku choroby prionowej stosunek 6,75, jak i choroby Alzheimera stosunek 4,46 jest równie niepokojący.

    Zarówno w przypadku anosomii, jak i dysfagii, zaburzenia te mogą mieć charakter przejściowy, przewlekły lub utrwalony w postaci trwałego ciężkiego, średniego lub lekkiego upośledzenia (niepełnosprawności). Mogą być jednak również jedną z prodromalnych komponent cięższych zaburzeń chorobowych ośrodkowego i(lub) obwodowego układu nerwowego, co wymaga dalszej obserwacji i badań pacjentów.

 

Wszelkie prawa zastrzeżone. Powielanie, drukowanie części lub całości artykułu bez zgody autora jest zabronione.